Gończy niemiecki – germański myśliwy

Gończy niemiecki – charakterystyka

• Rozmiar: psy 42-53 cm, suki 40-50 cm w kłębie
• Waga: psy 19-20 kg, suki 19-20 kg
• Sierść: krótka
• Długość życia: 12-14 lat

Gończy niemiecki – wzorzec rasy

Gończy niemiecki według klasyfikacji FCI należy do grupy VI (psy gończe i rasy pokrewne), sekcji 1 (psy gończe). Prawidłowo wyhodowany powinien przedstawiać następujące cechy:

• Głowa: o dobrych proporcjach, lekko wydłużona; widziana z przodu wydaje się być wąska i długa; czaszka tylko trochę szersza niż niezbyt ostro wystające policzki, stopniowo łączące się z kufą; potylica nieznacznie wystająca; czaszka lekko wysklepiona,
• Stop: minimalnie zaznaczony,
• Nos: posiada przejaśnienie na środku, skrzydełka nosowe są natomiast ciemniej pigmentowane, grzbiet nosa lekko wypukły,
• Wargi: delikatnie obwisłe, o niewielkich kącikach,
• Kufa: sprawia wrażenie kanciastej,
• Zęby: zacisk szczęk bardzo mocny; siekacze stykają się jeden na drugim lub wewnętrzna strona górnych siekaczy styka się z zewnętrzną stroną dolnych siekaczy; kły szczególnie silnie rozwinięte,
• Oczy: ciemne, o przyjaznym wyrazie,
• Uszy: długie (około 14 cm) i szerokie (około 9 cm); zwisające i zaokrąglone na końcach,
• Szyja: średniej długości, mocnej budowy,
• Kłąb: wyraźny,
• Grzbiet: delikatnie łukowaty,
• Lędźwie: dobrze związane z zadem, muskularne,
• Zad: lekko opadający,
• Klatka piersiowa: głęboka, sięgająca poniżej łokci,
• Ogon: długi, niezbyt mocny przy nasadzie; ma dłuższą sierść niż reszta ciała; zwęża się ku końcowi; jest noszony nisko lub do góry w delikatnym łuku,
• Kończyny przednie: wysokie, dobrze umięśnione, dobrze ukątowane,
• Kończyny tylne: dobrze umięśnione i dobrze ukątowane,
• Łapy: bardzo zwarte palce,
• Umaszczenie: czerwone do żółtego z czarnym „siodłem” lub „kocem” i białymi gończymi znaczeniami; biała kufa i pierścień na szyi (dobrze gdy jest zamknięty, biała klatka piersiowa, nogi i końcówka ogona.

Pies w swojej budowie wydaje się być dosyć lekki, wysoko postawiony i elegancki, lecz także silny i wytrzymały. Posiada szlachetną, stosunkowo delikatną głowę i resztę ciała. Jedynie ogon wydaje się być mniej szlachetny ze względu na swoją grubość. Warto również nadmienić, iż gończy niemiecki posiada lekko podciągnięty brzuch.

Gończy niemiecki – charakter

Gończy niemiecki to z charakteru wesoły i przyjacielski pies, lubiący zabawę i rozpierany przez energię. Potrzebuje dużej dawki ruchu i ćwiczeń związanych na przykład z tropieniem. Jeśli zapewni się mu owe czynności, będzie umiał wyciszyć się w domu i nie będzie miał skłonności do niszczenia przedmiotów. Jest to pies obdarzony doskonałym węchem, dzięki czemu sprawdzi się jako pomocnik myśliwego. Raczej nie okazuje niechęci i strachu wobec obcych osób.

Tak, jak każdy inny gończy, jest to czworonóg dość niezależny, a nawet skłonny do ucieczki po wyczuciu zwierzyny. Bywa uparty, lecz wczesne i konsekwentne szkolenie uczyni go wspaniałym i posłusznym towarzyszem. Niestety należy do głośnych zwierząt, co może być problemem, zwłaszcza dla sąsiadów. Nie sprawdzi się jako stróż posesji, ponieważ często bardzo szybko obdarza obcych zaufaniem.

Gończe zwykle traktują inne zwierzęta jako potencjalne ofiary – nie mają więc dobrych kontaktów z kotami. Mogą dogadać się natomiast z innymi psami, jeśli od młodego wieku dba się o ich odpowiednią socjalizację. Zwykle mają dobry kontakt z dziećmi, jeśli te potrafią uszanować ich przestrzeń.

Gończy niemiecki – długość życia

Średnia długość życia psów tej rasy to 12-14 lat, co jest standardowym wynikiem u czworonogów tej wielkości. Należy pamiętać, że zwierzę będzie żyło długo tylko jeśli zostaną mu zapewnione właściwe warunki bytowe – odpowiednie żywienie, pielęgnacja, prawidłowa dawka ruchu oraz regularne wizyty u lekarza weterynarii w celu kontroli zdrowia oraz szczepienia.

Gończy niemiecki – zdrowie

Jest to rasa dobrze znosząca zarówno niskie, jak i wysokie temperatury, jednakże w czasie upałów należy zmniejszyć aktywność psa, a w czasie chłodów zapewnić ciepłe miejsce (zwłaszcza jeśli zwierzę mieszka na dworze). Gończe niemieckie nie są zbyt podatne na choroby. Zdarza się, że występują u nich problemy z zębami pod postacią postępujących infekcji dziąseł i korzeni zębów. Można im jednak łatwo zapobiegać dbając o higienę jamy ustnej swojego pupila.

Schorzenia, które czasem występują u tych gończych to także: wzdęcia, dysplazja stawu biodrowego, problemy z oczami czy niezstąpione jądra. Mogą się u nich pojawić również alergie, na przykład pokarmowe. Nie są to jednak bardzo częste przypadki.

Gończy niemiecki – pielęgnacja

Gończy niemiecki nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Wystarczy mu cotygodniowe wyczesywanie, regularne przycinanie pazurów oraz czyszczenie zębów. W wypadku występowania schorzeń, należy również regularnie podawać mu przepisane przez lekarza weterynarii leki.

Gończy niemiecki – żywienie

Jednym z najważniejszych aspektów posiadania psa jest dbanie o jego dietę. Gończy niemiecki powinien jeść odpowiednie ilości zbilansowanej karmy. Potrzebuje jedzenia wysokiej jakości, dobranego pod względem ilości oraz składników do jego indywidualnych potrzeb. Jeśli właściciel zdecyduje się na podawanie swojemu psu karmy „sklepowej” powinien mieć na uwadze zwłaszcza zapotrzebowanie energetyczne zwierzęcia. Samodzielnie przygotowywane posiłki i dieta BARF zawsze powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem. Należy również uważać na ewentualne alergie pokarmowe, które coraz częściej dotykają psy różnych ras.

Bardzo ważny dla zwierzęcia jest także stały dostęp do wody, która powinna być wymieniana przez właściciela przynajmniej raz lub dwa razy dziennie, tak, by zawsze byłą świeża i czysta.

Gończy niemiecki – szkolenie i wychowanie

Gończe to psy z pewnością wymagające odpowiedniego i dokładnego szkolenia, a także właściwej socjalizacji od pierwszych dni. Należy właściwie przygotować je do różnych sytuacji z jakimi będą miewały styczność w dalszym życiu – warto więc poznawać je z ludźmi w każdym wieku i innymi psami, a także przyzwyczajać do ulicznych hałasów, dźwięków odkurzacza czy telewizora.

Gończe niemieckie to całkiem inteligentne psy, które zwykle są posłuszne właścicielowi. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy ich instynkt łowiecki bierze górę. W wychowaniu czworonoga liczy się przede wszystkim konsekwencja oraz cierpliwość. Najlepszą metodą szkolenia jest pozytywne wzmacnianie – nagradzanie zwierzęcia za pomocą przysmaków oraz pochwał w wypadku dobrego zachowania, przy jednoczesnym braku karania za złe. Warto dbać o życzliwą i zdrową relację ze swoim pupilem – stosowanie kar fizycznych i psychicznych powinno być całkowicie wykluczone, zwłaszcza ze względu na wrażliwą naturę gończych.

Gończy niemiecki– szczeniaki i hodowla

Gończy niemiecki, tak jak wszystkie psy rasowe, jest zwierzęciem, które należy nabywać jedynie w sprawdzonych hodowlach. Muszą być one zarejestrowane w ZKwP lub jego odpowiedniku w wypadku kupowania psa poza terenem Polski. Zwierzęta muszą być utrzymywane w hodowli w odpowiednich warunkach, a także posiadać wszystkie niezbędne dokumenty i szczepienia. Przed zakupem, warto złożyć tam osobistą wizytę i porozmawiać z hodowcą na temat sposobu prowadzenia hodowli gończych, tak, aby nie mieć już żadnych wątpliwości podczas zakupu wymarzonego psa.

Gończy niemiecki – cena

Jako, że w Polsce gończe niemieckie nie są zbyt popularne, trudno jest określić ich cenę. Koszt zakupu młodego gończego w zagranicznej hodowli to około 750 euro, czyli około 3000 zł. Ostateczna kwota zależy od kilku czynników, takich jak pochodzenie, wiek czy płeć czworonoga. Zwykle hodowle rezerwują szczenięta na długo przed ich przyjściem na świat – warto więc śledzić ich strony internetowe i wyczekiwać informacji o planowanych w przyszłości miotach.

Gończy niemiecki – historia rasy i ciekawostki

Tradycja używania psów myśliwskich na terenie dzisiejszych Niemiec sięga setek lat. Dawniej ludy germańskie wykorzystywały je do polowania na dużą zwierzynę, jednakże tak naprawdę znaczenie psów wzrosło po wynalezieniu broni palnej, gdy mogły popisać się one swoimi zdolnościami tropienia i wskazywania zwierzyny. Gończy niemiecki powstał w wyniku połączenia wszystkich ras psów gończych, które występowały na terenie północno-zachodnich Niemiec. Połączenie to okazało się być jednak dość sztuczne, dlatego nieoficjalnie można wyróżnić kilka typów gończego niemieckiego:

• gończy westfalski,
• gończy z Sauerlandu,
• gończy z Olpe.

Wzorzec rasy został ustalony w 1900 roku, a FCI uznało rasę w 1964 roku.

Ciekawostki:

• Gończy niemiecki nie jest popularny poza terenem Niemiec,
• Jest to pies stosunkowo mniejszy od innych gończych.

Gończy niemiecki – dla kogo?

Jest to pies nadający się zarówno dla myśliwych, jak i zwyczajnych ludzi (w tym rodzin z dziećmi). Ze względu na swój przyjacielski i czuły charakter potrafi dogadać się z większością osób, choć może wykazywać się niechęcią, gdy naruszane są jego granice. Gończy niemiecki wspaniale sprawdzi się jako towarzysz dla każdego, w pełni świadomego i odpowiedzialnego właściciela.

Podsumowanie

Gończy niemiecki to bardzo ciekawa rasa o zawiłym drzewie genealogicznym i pięknym umaszczeniu. Potrzebuje dużo ruchu i konsekwentnego szkolenia od najmłodszych lat. Idealnie sprawdzi się jako pies myśliwski czy towarzyszący, nie będzie jednak dobrym stróżem posesji. Rasa nie jest zbyt trudna w pielęgnacji, ani podatna na choroby, co z pewnością może oszczędzić właścicielowi wiele nerwów i pieniędzy. Nie jest to raczej zwierzę dla nowicjuszy – potrzebuje silnego i doświadczonego przywódcy, który będzie jednocześnie stanowczy i miły dla swojego pupila.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Gończy szwajcarski – pies o wielu odmianach

Gończy austriacki – górski łowca zajęcy

Gończy węgierski –  madziarski pies myśliwski

Gończy polski – wierny pies myśliwski

Gończy słowacki – urodzony łowca

Gończy chorwacki – energiczny pies znad Adriatyku